Ik slaap slecht de laatste tijd. Door het onweer, door onrust, of gewoon: Omdat. Waardoor ik emotioneler word. Alles komt meer binnen. Emoties worden meer uitgesproken en groter.
Maar zoals regen en tranen voor droeve dofheid en minder stralendheid zorgen, zo zorgen ze even goed voor een oprechte puurheid waar ik oneindig veel van hou. Het helpt me beter zien en intenser beleven.
Vanochtend vroeg, bij het krieken van de dag -wat klinkt dat toch frisblozend en beetklaar-, nam ik mijn wapen tegen nostalgie ter hand en trok de wijde wereld in, op jacht naar de je ne sais quoi van Schoon dat me volledig opslorpt en waar ik mezelf in verlies bij het capteren ervan.
De titel van deze blog leende ik (deels) van een zin uit Gotye’s ‘Somebody I used to know’
-You can get addicted to a certain kind of Sadness- Wat zo is.
Maar als je verslaafd kan worden aan droefheid, kan je dat net zo goed aan magie, dacht ik zo -bij mezelf-
Duik je mee in mijn wereld?
Liefs
Mieke
x
Dancing (in the Light)
The Swann
Dramaqueen
Wanderdrops
Whiterness
Bells of Summer
Addicting Magic
Dank je, lieve Hanneke :-). En ik sliep vannacht alvast als een roosje :-).
LikeLike
Heerlijk Mieke. Altijd fijn om even mee te gaan in je magische wereld 🙂 .(Je keuze van muziek vind ik ook zo mooi erbij). groetjes, Hanneke
P.S. Toch hoop ik dat het slapen heel binnenkort beter mag worden.
LikeLike