12 juni 2011

Vrijdagochtend, het begin van een schitterende dag.

-Waarschijnlijk waren mijn zwart-leren jasje,
de iets bredere pijpen van mijn broek
én het feit dat mijn outfit deels zwart was
de oorzaak van hun scherpzinnige opmerkingen-

Alleszins, mijn dochter Fien merkte op dat ik wel de nieuwe Elvis leek. Waarop Nona, de jongste, zich afvroeg of Elvis dan een Gothic was?!?

Ik heb er nog heel de dag hard om moeten lachen. Die 2 lijken soms een komisch duo. Hun spitsvondigheden worden gevatter met de dag.

14u – Reyerslaan Bxl – Richting Brucall voor een interview.
StuBru ondersteunt mijn hoofdstadrit met Men without Hats’ ‘Safety Dance’. Super. Brings me back to the 80’s…

Op zondagnamiddag zat ik vaak bij mijn grootmoeder. We keken naar ‘Incroyable mais Vrai’, met host Jacques Martin. De meest bizarre hobby’s kwamen er in aan bod. Een jongen die op een recordtempo in zijn zwembroek kon springen (letterlijk), een hobbywetenschapper die een motortje in een vlieg inbouwde. God knows why…

Maar veel liever nog, keek ik samen met haar naar de oude Amerikaanse zwart/wit klassiekers. Met veel drama en romantiek. Zakdoeken werden in de aanslag gehouden.
Ik kon er mezelf in verliezen. Mijn leven werd op dat moment de film, en de film mijn leven. En die filmkussen… Spectaculair…

Het zijn momenten die ik koester.

Mijn eerste kus.
Ik was op een fuifje. Een jongen met krullen wilde met me slowen. Het was Gerard Joling’s ‘Love is in your Eyes’ waar we op dansten. Walgelijk nummer, maar ik vond het lange tijd fantastich -conditionering staat voor niks-. Al dansend vroeg hij of hij me mocht kussen, hij vond me wel leuk. Ik wilde. Maar niet onder het toeziend oog van mijn tante en nonkel. Mijn nicht -partner in crime- ging op mijn vraag mee naar buiten. Zij stond daar rond te draaien, terwijl ik voor het eerst een tong in mijn mond voelde.

Het was een geweldig experiment.

Nadien reed ik urenlang dromend op mijn fiets door de Keerbergse straten. Met mijn hoofd in de wolken, en in dat hoofd het walgelijke nummer. Dat, en de herinnering aan de kus én de dromen over wat nog komen kon.

Toen was het nog heel wat, een tongkus…

Eigenlijk vind ik het dat nog steeds. Kussen is en blijft heerlijk. En innig.
Lang en traag, intens… Of vurig en passioneel, elkaar bijna opetend. Spelend, de puntjes van elkaars tong teasend… Of erg nat, opgaand in elkaars vloeibaarheid.

Het is een mooi begin…