De beste ontmoetingen zijn vaak de onverwachte zeggen ‘ze’.
Ik vind dat ook.

1. De Omeletshop

Toen ik vandaag tussen 2 opdrachten door, in Antwerpen op zoek ging naar eten, passeerde ik een omeletshop. Omdat ik geen zin had in eieren, besloot ik er niets te kopen. Maar het beeld op zich vond ik wel tof. En het feit dat een eierfoodtruck überhaupt bestaat. Vandaar dat er een foto van die shop bovenaan deze blog prijkt.

Want eigenlijk gaat dit verhaal helemaal niet over omeletten.
Zoals ik al zei, ging ik op zoek naar eten. Omdat ik niet precies wist hoe lang ik onderweg zou zijn naar de volgende locatie -Antwerpen is een werf- besloot ik een broodje gezond te kopen.

Mijn plan was, om dat in het zonnetje op een bank rustig op te eten.  Bij mijn locatie aangekomen, bleek er echter geen enkele bank mijlen in de omtrek te bespeuren. Omdat er achter mijn wagen voldoende plaats was, deed ik de koffer open en gebruikte ik de achterbak als zitplaats. Eigenlijk ideaal, een dak boven mijn hoofd voor eventuele plensbuien. Niks op aan te merken :-).

2. Blanche

Terwijl ik daar zo zit, passeert er een vrouwtje. We raken aan de praat. Ze blijkt in de straat te wonen, en nodigt me uit voor een tas koffie in haar appartement. Ik vertel haar dat ik niet zo veel tijd heb, en wijs haar aanbod vriendelijk af. We praten nog wat verder, en ik denk: ‘Allé, zo tof, een on the road verhaal’ en vraag haar of ze het ziet zitten dat ik een foto van haar neem en een blogje over onze ontmoeting schrijf.
Ja, zegt Blanche (want zo heet ze). Dat mag. Ik vraag of ze een e-mailadres heeft. Zijzelf niet, antwoordt ze. Maar haar man wel. Ze gaat even naar haar appartement om het te halen, en vraagt me opnieuw of ik koffie wil. Of een flesje water, dat wil ze wel meebrengen. Ik zeg dat dat heel lief is, maar niet nodig. Ik heb zelf drinken bij.

3. Speculaas

Blanche komt terug met een naamkaartje. Niet zomaar 1. Er staat een prachtige foto van haarzelf en haar man op (zie foto hierboven). Ze zijn al 43 jaar getrouwd, zegt ze. Dat komt ge niet veel meer tegen, zegt ze erbij. En dat is waar. Ze lachen veel samen. Zijn hand is gisteren geopereerd en hij heeft graag dat zijn kaas in een bepaalde richting gesneden wordt. Zij vindt -liefdevol- dat hij te veel fantonten verkoopt, en port hem tegen zijn arm. Hij klaagt -liefdevol- dat zij een arme, geopereerde man mishandelt.

Het is een toffe, Blanche. Ze is 74, jong van geest, knap, open en humoristisch. Ik hoop dat ik zelf zo oud(er) mag worden.

En weet je wat ik nog niet vertelde? Dat Blanche in haar andere hand een pak speculaas had. Een héél pak! Voor mij. Als nagerechtje.

Zoals ‘ze’ zeggen. Onverwachte ontmoetingen zijn vaak de beste.
En de lekkerste…

Liefs

Mieke
x