Enkele dagen geleden passeerde er een foto met comment in mijn Facebookfeed die ik liever nooit gezien had.

Een mooie, zwangere vrouw met dwerggroei werd openbaar belachelijk gemaakt. Ik kon het niet laten om op de post te reageren, en schreef dat het not done is om mensen uit te lachen. Het is respectloos, denigrerend en vooral onnodig.

Een heel aantal mensen waren het ermee eens, en liketen mijn reactie. Een even groot aantal gaf negatieve commentaar. Van gespot tot ronduit gescheld.

Het gleed van me af, de lelijke opmerkingen, daarover gaat dit niet. Maar het grote aantal reacties deed me schrikken van hoeveel personen dit soort ‘humor’ als normaal ervaren. Waarom wordt iemand openlijk uitlachen en vernederen als grappig beschouwd?

Ik werd een ‘fun killing bitch’ genoemd, en er werd geopperd dat ik maar zelfmoord moest plegen. Anderen stelden me voor om verder te gaan poetsen of stofzuigen. Het waren voornamelijk jonge mannen die dit soort commentaar gaven, maar ook enkele vrouwen, waaronder zelfs een zwangere dame die me zei dat ‘dit nu eenmaal social media is’ en ik maar een ‘leven moest nemen’. Ik hoop oprecht dat ze door het moederschap haar visie op dit soort schunnigheden herbekijkt en haar opvoeding er op afstemt. Waarom zouden we moeten aanvaarden dat dít social media is? Dat is het niet!

Hoe zijn mensen zo afgestompt en ver van hun hart verwijderd geraakt?

Het doet me des te meer beseffen dat ik in het fluweelzachte segment van deze wereld leef. Het maakt me dankbaar dat mijn meisjes omringd worden door mensen met een menslievende insteek, zodat ze met een warm hart en empathie kunnen opgroeien.

Ik hoop oprecht, lieve mensen dat we allemaal heel hard ons best blijven doen om mensen voor lief te nemen. Om wie en om wat ze zijn. En vooral om humor humor te laten zijn. Nooit ten koste van een ander. Altijd ten voordele van het levensplezier.

Laat ons social media sociaal zijn. Alsjeblieft.

Liefs,

Mieke