De zomer

Die heerlijk onverwachte ‘blijvenhangmomenten’ van de zomer …

Je brengt je dochter naar een vriendinnetje. En weet waarom je kinderen de vriendjes hebben die ze hebben. Omdat hun ouders leuke mensen zijn, waar het ook mee klikt.
Je kan de tijd nemen, dus je doet het. En je leert elkaar beter kennen. Je hoort hun verhaal, hoe zij hun geluk zoeken. En je vertelt je eigen verhaal. En leert van elkaar. En stelt de Grote Filosofische vragen. Gaat een mensenleven gewoon zoals het moet gaan? Wat heb je precies zelf in handen en wat niet?

Iedereen heeft kleine en grote verdrietjes. Moeilijke periodes, heel gelukkige periodes. En toch lijken mensen te denken dat het beter en makkelijker gaat bij anderen. En dat geluk beperkt is. Dat als het anderen voor de wind gaat, er minder overblijft voor hen. Dat er een limiet op geluk staat. Opgebruikt is opgebruikt, zoiets. Toch een vreemd idee, niet? Zijn gelukkige mensen niet net milder voor anderen?

Wat is geluk precies? Het gebeurt zelden dat we het ervaren op het moment dat we het ervaren. Vaak beseffen we pas wat onze gelukkigste momenten waren op het moment dat we de factoren die het veroorzaakten verliezen.

Je gelooft toch niet dat er mensen zijn die een vliegtuig vol vakantiegangers en wetenschappers met een nobel doel zomaar naar beneden halen? Hoe komen ze ertoe om zo’n wandaad te verrichten? En hoe komen de mensen, die nà deze onbegrijpelijkheid, de nabestaanden ervan weerhouden om wat overblijft van hun geliefden te kunnen koesteren ertoe? Van hen koelbloedig het recht te ontzeggen om de lichamen te mogen bergen en hun rouwproces te vermenselijken? Onbegrijpelijk.
En toch ook mensendaden.
Hoe kan het zo ver komen? Waar is hun geluksgevoel versteend? Kan je zoiets doen als je gelukkig bent?

Is het niet hoogdringend tijd dat we menslievendheid terug bovenaan ons lijstje van prioriteiten zetten?

Personen als de Dalai Lama slagen erin, om ‘liefdevolle vriendelijkheid’ als volwaardig gegeven naast economisch belang te plaatsen. Hij slaagt er in ontmoetingen te hebben met alle grote wereldleiders, en het belang van welwillendheid en het daaruit voortkomende geluk uit te dragen,  Wat hij ‘liefde’ noemt. De lijm tussen alle mensen. Niet voor watjes, niets flauw, of onnozel, of niet ‘hip’, of ‘cool’. Gewoon dat wat zo broodnodig is om haat en radicale onmenselijkheden te vermijden. De filosofie die hij uitdraagt is heel eenvoudig: ‘De vaardigheid om alles en iedereen lief te hebben, niet als je ‘lief’, maar als medemens, op zoek naar geluk, kan je aanleren. Er telkens weer voor te kiezen om geen haat te dragen, op geen enkel niveau, kan je jezelf eigen maken.’

Geen enkel mens is meer of minder waard dan de ander. Niemand weet waarom hij leeft, niemand weet waar zijn of haar leven eindigt, we beleven allen het mysterie. Ons daarvan bewust zijn, onze weg gaan, en elkaar onderweg helpen en ondersteunen, is, naar mijn mening, het enige zinnige levensdoel.

Daarom: Hip? Cool? Als ik de stempel ‘Geitenwollensok’ krijg omdat ik de boodschap waar ik achtersta en waar ik écht in geloof uitdraag, dan krijg ik die maar. Ik blijf ze uitdragen op de meest hippe en coole manier die ik ken. Samen met alle fijne ‘zomerblijvenhang-mensen’. Zong niet iemand ooit ‘It’s hip to be square’?