Einde van een Tijdperk

Soms ben ik wel eens verdrietig. 
Of kwaad, of gefrustreerd. 
Omdat ik wou wat beloofd was. In mijn verwachting.
Omdat ik zaken op jou projecteer(de) die je onmogelijk kan invullen.
Ik kwam mezelf tegen. 
Nog elke dag. 
Mijn pijnpunten, mijn muurtjes, het hielp me ze zien. 
Het dwong me alleen te verwerken. 
De grauwgrijze rand van de twijfel. 
Geen gesprek zonder meer, geen gedeeld klankbord. 
Geen meerwaarde in totaliteit. 
Even volledig naast elkaar en niet ter vervanging. 
Ik hoop hiervan geleerd te hebben. Om sterker te staan.
En toch … Toch wil ik dit heel graag meenemen. 
Het laten vliegen in de wind, de immer weerkerende wind. 
En mooi laten wezen, al dat gevoel. 
Want het was mooi, toen ik nog niet wist. 
Toen het nog onbeperkt was. 
Het gaf me moed. Moed in mij. 
Verfrissing van opnieuw, van onontgonnen. 
En dàt is precies de reden waarom ik wil koesteren. 

  Jij zit in mij, maar ik neem geen bezit 


     Klik hier: – Jack Johnson – The Ocean –