25 oktober 2012

-The Rolling Stones – Doom and Gloom-

Wat de ene dag onmogelijk blijkt, is de volgende een feit.
Terwijl Radio 1 sfeermuziek uit de boxen van de radiokeuken knalt, bedenkt zij hoe gelukkig eenvoud maakt. Bij een gedachte blijven zonder vooruit te kijken, te hollen of over de rand te gaan kijken wat het volgende in petto heeft. Laten komen wat komt. Een zegen.

Het viel haar op dat één van haar facebookvrienden elke dag besluit met het wijden van haar status aan de fijne dingen die die dag gebeurden. ‘Things to be gratefull for today’.
Mooi is dat. Een resumé voor jezelf, die je de wereld instuurt. Nuttig. En het werkt ook louterend voor anderen. Als minstens 1 van haar vrienden de som even voor zichzelf maakt na het lezen van wat ze schreef, is haar project voor 200 % geslaagd. 100 % voor zichzelf, 100 % voor de ander. Zeg nu zelf: Welk economisch, op winst maken gestoeld project, kan door enkele eenvoudige zinnen zo’n rendement voorleggen?

Hoeveel heb je nodig om gelukkig te zijn? Of is de vraag eerder: Wàt heb je nodig om gelukkig te zijn? Kan het in hoeveelheid uitgedrukt worden?

Als kind werd ze gelukkig van het inrichten van de zolder. Met de dingen die er waren. Sommigen zouden het rommel noemen. Voor haar was het fantastisch materiaal met oneindig veel potentieel. Het beste maken van wat voorhanden was ervoer ze als gelukkigmakend. En nog. Hoe fijn is het om wat er is goed te bekijken, te herschikken, een andere invulling te geven … Bij elkaar te laten passen door te herwaarderen, lichtjes aan te passen, anders aan te wenden …

En voor gedachten, ideëen, conditioneringen gelden eigenlijk dezelfde regels bedacht ze. Door kleinigheden een andere kleur te geven, er nieuwe inzichten aan toe te voegen, of ze gewoon anders te bekijken, klopt de boel, wordt het een mooi geheel en openen zich nieuwe perspectieven.

The Sky is The Limit.