13 oktober 2011

-Elbow – One day like this-

Ze stond open, de brug. Van ver kwam de boot aangevaren. Een enorm zwart gevaarte, dat als een megazwaan over het water gleed. En wachten moesten we. Een auto vol hongerige meisjes. Moe van de inspanningen in het water. Met prikkende ogen en knorrende magen.

Het was een bescheiden wonderlijk tafereel. De boeg van de boot kliefde door het water. Rustig maar vastberaden, recht op zijn doel af. In schril contrast met de verwondering onze lege buiken. Ongeduldig wachtend, de schipper aanmanend tot vaart om onze weg verder te kunnen zetten.

-Madness – Night Boat to Caïro-

Ogen gericht op de open brug, dan weer op de zwarte metalen zwaan. Schot in de zaak, weer een meter vooruit. Ondertussen enkele ongeduldige chauffeurs die voor ons -de andere richting uitrijdend- de file inhalen. Met getoeter als gevolg. Hoera … Nog meer prikkels :-$

En dan. De brug. Zakkend. Traag, maar regelmatig. Dieper en dieper. Gestadig. Tot ze gelijk komt met het straatoppervlak. Nog een meter, een halve meter… Yes! Brug en straat vormen opnieuw één groot vlak. Fietsers zetten zich in beweging. Fietsstoeltjes en karretjes, belgerinkel en gemanouvreer alom. Hier en daar een wapperende vlag achter aan een bagagedrager. Brommertjes, gehelmde bestuurders, en dan wij! Oef… Eindelijk. Op weg naar ons avondmaal.