18 juli 2011
Vakantiedagje van een thuisblijvende belg in de zomer van 2011.
Het begin:
-The Great Flood – Joe Bonamassa-
Een grauwe kutdag waarop je je afvraagt waarom je in godsnaam uit je bed zou komen. Verzachtende omstandigheden: Het is vakantie, het huis is opgeruimd en nóg een paar meevallers die ik niet allen benoem, buiten de geur van verse koffie van Maes Mechelen die me àltijd goedgezind maakt ’s morgens. Al dan niet door mezelf gezet. Mocht je je afvragen waarom ik niet in de auto spring op zoek naar warmere oorden: Don’t even ask…
Het midden:
-La Vita è Bella – Nicola Piovani-
Een aantal LP’s aan Fat Kat Records in Antwerpen verkocht. Om vervolgens met de winst pizza te gaan eten. Echt verdiend, want behoorlijk natgeregend. Zalig om op te drogen in een warm restaurantje, met foute Italiaanse muziek, mààr een eerlijke pizzabakker naast je aan de oven (letterlijk kromgewerkt). Zo eentje die met vakmanschap en al zijn passie de meest heerlijke pizza voor je maakt.
-Wat ik wat vreemd vond, was de aperitief die de man aan het tafeltje achter ons bestelde, een Bailey’s??-
Na het eten vond ik nog een schitterend -jawel- paar schoenen! Alle shoe-addicts zullen het met me eens zijn: Niets zo fijn als het juiste paar schoenen vinden. Of toch weinig. (Oké dan, er zijn nog héél veel andere leuke dingen. Maar de juiste schoenen vinden is toch écht geweldig).
Het einde:
Shoppen is fijn. Voor even. Genoeg is genoeg. En het wàs genoeg. Alleen de beste kaneelkoffie van héél Antwerpen kon nog het verschil maken (en een speculaasijsje voor F&N). Uitgeteld, met pijnlijke voeten in de koffiebar. Mét nieuwe schoenen en een megagrote tas koffie-met-kaneel voor mijn neus.
I could get used to this… Voor héél eventjes 😉
Mieke Van Looy 