27 juni 2011

-Hete race langs de Dijle-

Met een rotvaart scheurde ik onder de Lessiusbrug door naar huis. Eerst even een pitstop bij Rie en Mauro, de spiksplinternieuwe baby van mijn jeugdvriendin. Heerlijk kereltje. Lichtbruine huid, donkere haartjes, sùpercute, om op te eten!

De dag vloog voorbij als in een roes. Een zwoele roes weliswaar. Onvermijdelijk met deze temperatuur. Gelukkig kan ik overdag genieten van een heerlijke air-conditioned werkomgeving. Maar toch… Die zwoelheid overvalt je, je oergevoel lijkt er door aangesproken. Ongeacht of de temperatuur werkelijk voelbaar is of niet, die hitte zit in je lijf.

Dus was ik wàt blij dat ik ’s morgens beslist had mijn tweewieler richting Mechelen te leiden. Al was van een fris briesje geen sprake. Ook ’s ochtends niet.

-Under the Bridge, Red Hot Chili Peppers-

Die Lessiusbrug en het zwoele weer brachtten me andermaal bij lang vervlogen tijden. Een avond met een vriend. De warmte, een wandelingetje langs het water… De juiste mindset, de klik van het moment… En een voorbijrijdende trein. Die op dat punt langzaamaan vertraagde, bijna aangekomen aan het station… En mijn vriend, die zich afvroeg of de mensen in de trein ons konden zien vanuit het raampje. Zo in het schemerdonker…

Herinneringen… Aan het feit dat de sky the limit is. Ook als het bijzonder heet is.