24 juni

Fijne dag, fijne week, fijn begin van het weekend.

Volbeat’s Heaven nor Hell gaf het startschot van dit productief dagje. ’t Was meteen een indicatie van het dagritme. Snel genoeg, niet té snel. Perfecte uitboller.

Vandaag dacht ik aan de ‘tuinkabouterman’, een man die ik onlangs als bij toeval zag. Hij stond in zijn tuin met wat werktuigen alles netjes te maken. Het was een aardeperk, waar her en der kabouters, nepdieren en molentjes stonden.

De tuinkabouterman ordende alles met een blij gezicht. Beetje marginale setup, die tuin. Maar de man zag er erg gelukkig uit.
Toen hij me opmerkte, keek hij fier op en lachtte me toe. Die blik was fantastisch.

Zo trots. Ondanks het feit dat hij duidelijk met weinig tevreden moest zijn, gezien de toestand van zijn huisje, zijn vodderige kleding en te lange, groezelige haar.
Het beeld bleef me bij. Hij was blij met genoeg. Duidelijk. Met ZIJN genoeg.
Dat voor mij -tot mijn schande- waarschijnlijk onvoldoende zou zijn.

Herbepalen van genoeg. Het kan. Ik kan het.
Als conventies loslaten kan, kan de aanpassing van perceptie van ‘genoeg’ evengoed. Het enige écht belangrijke: liefde, vriendschap, oprechtheid, krijg je zowiezo meer dan voldoende, als je je hart openstelt.

Van de glimlach van een tuinkabouterman. Of als je geluk hebt van nog veel meer…

Een documentaire op tv eerder deze week zorgde ervoor dat Dio’s Holy Diver in mijn hoofd bleef hangen. -Holy Diver, You’ve been down too long in the Midnight Sea… Oh what’s becoming of Me-

‘Eind jaren ’80, El Toro in B. Schitterende avond in een flutetablissement, een plaatselijk rock-discotheekje. Leren broek aan, B52’s-achtig T-shirt uit de toenmalige Mac&Maggie’s. Psychedelische print, brede mouwen.

Fantastisch voelde ik me toen! De nacht wegdansend tot in de vroege uurtjes. Omringd door mannelijk en vrouwelijk schoon. Massa’s aandacht. Heerlijke motorit ernaartoe en terug naar huis. Scheuren op een zwoele avond in geweldig gezelschap. Weinig heerlijker dan dat. -Ik wil een moto *zucht* tedoeme toch, dat prioriteiten stellen-

Het vrijheidsgevoel op dat moment… ik vind dat plekje in mijn buik graag terug.
Want nu is even goed als toen. Zelfs beter. Meer bagage, meer besef van het feit dat intenser genieten aan de orde is. Omdat het snel gaat. Sneller dan gedacht.
Dat besef is zo’n onwaarschijnlijk voordeel…

Ja mensen, ik ben blij met genoeg! 🙂