18 mei 2011

Het begon. De mallemolen. Het ronddraaien en gaan, zoeken naar wat onvindbaar is. Alles heeft een begin, een midden en een einde. In de mallemolen is het einde (tijdelijk) onzichtbaar.
Het grappige aan zoekers, waaronder ik mezelf reken, is dat vinden niet het uiteindelijke doel is. Het lijkt zo, tot het doel bereikt is. Vanaf dat moment dringt een nieuw doel zich al op.
Het leuke aan zoeken is dat je zoveel tegenkomt onderweg. Je leven raakt er rijkgevuld door.
Soms neem je de tijd om stil te staan bij je (even) bereikte doel. Het levert mooie momenten op…